Sara van Gennip schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. Na de opleiding tot dramaschrijver aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht filosofeerde Sara verder aan de Universiteit van Tilburg. In 2015 werd ze genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweekwedstrijd. In 2016 is de toneeltekst GODENZOON uitgegeven bij de Nieuwe Toneelbibliotheek en schrijft Sara o.a. voor Festival Cement en Bellevue Lunch. Bij KASKO gaat ze op zoek naar de zintuiglijkheid van taal en de muzikale verbinding tussen actualiteit en oerverhaal. Tussen 2016 en 2021 werkte Sara bij KASKO o.a. mee aan Welstaat, Requiem voor de IJsselcentrale, Orakel en diverse #werkt opdrachten.
bekijk huidige makers | bekijk oud-makersWaaraan houden we ons vast in onzekere tijden? Rond een voor de gelegenheid geschreven tekst door schrijver en performer Sara van Gennip brengt Consensus Vocalis verschillende profeten samen, laat orakels weerklinken, zingt over wat is en wat zal zijn. Een zekere voorliefde voor mystiek, dezelfde fascinatie voor spiritualiteit – welke dan ook – en haar weg, haar duistere hoekjes, haar geheimen; dit is wat de componisten Holst en Di Lasso, Von Bingen en Tormis verbindt.
In de sprookjesachtige bossen van Frederiksoord ligt Welstaat. Hier leefde eens een gemeenschap vredelievend samen onder leiding van de wonderschone Hannah.Hannah was een leider die ervoor zorgde dat iedereen in Welstaat kon worden wie hij of zij wilde zijn. Sinds haar overlijden is Welstaat veranderd. De rijkdom neemt af en de ooit zo hechte gemeenschap dreigt in drie groepen uit elkaar te vallen. Om ervoor te zorgen dat de gemoederen niet nog hoger oplopen, besluiten de bewoners Welstaat te koop te zetten. Met als doel: het vinden van een nieuwe leider (u?). Lukt het de bewoners om met de komst van deze nieuwe leider Welstaat weer tot bloei te brengen?
De sloop van de Centrale Harculo – beter bekend als de IJsselcentrale – is inmiddels afgerond. Ruim 60 jaar is op dit terrein energie opgewekt en is het gebouw beeldbepalend geweest voor Zwolle-Zuid. Nu is het tijd om afscheid te nemen van dit iconische gebouw. Veel bewoners hebben verhalen en herinneringen over dit iconische gebouw die een podium verdienen. Deze verhalen brachten we in de zomer van 2019 samen in en rondom de voormalige Centrale Harculo in de muzikale theaterroute Requiem voor de IJsselcentrale.
Over de grote ondraaglijkheid van de kleine dingen
Een man komt binnen in een kerk. Hij worstelt met zichzelf, zijn paraplu en zijn kleine maar ondraaglijke leed. Van kalknagels en hondenpoep tot altijd in de verkeerde rij staan – het houdt niet op. Zó ondraaglijk, radeloos is hij ervan. Wie luistert er? Waarom redt niemand hem? En wil hij eigenlijk wel gered worden?
Een klein leed is tragikomisch muziektheater over dooie mussen en halflege glazen. Een voorstelling van KASKO en Consensus Vocalis, in regie van Stijn Dijkema. Met een monoloog, een hoorn en een vrouwenkoor brengen ze een ode aan het leed dat leven heet.
Midden in een stad ligt een verlaten sprookjespark. De draaimolens zijn vervallen, het reuzenrad staat stil, de levensgrote draken en olifanten zijn omgevallen en verwaarloosd. Maar te midden van de vergane glorie waart een vrouw als een geest door een spookstad. Jazeker, hier woont nog iemand.